ANIT
Halkın
ulusu, rüzgârın kardeşiydi onlar
ateşin
övündüğü üç alınteri nebisi
bir
şafak vakti zulmün dehlizinde
yiğitlik
anıtı süsledi bedenleri
Biri
engin denizlerle arkadaş
biri
inancın cömert efendisi
biri
sabrın korkusuz aslanıydı
onurun
mescidi şimdi cesetleri
Halkın
ulusu, rüzgârın kardeşiydi onlar
ölüme
taviz vermedi hiç biri
Refik Durbaş
Aralık
Akşamı söyledik,
köşedeki ağacı,
araladık gölgeyi
Düğümledim parmaklarımı suya
üşümesin diye uykumuz
Sana bıraktım sessizliğini taşın
çekildi sular
bilseydim dokunmazdım yüzüne
Yarı açık gökyüzü: bir ölünün gözleri
anlıyoruz tedirginliğini toprağın
rengini sordum gecenin,
döküldü yaprakları
bilseydim dokunmazdım yüzüne
Rüzgârı söyledik,
dudağındaki sabrı
Aramıza uzandı çıplaklığı
ellerinin
Akın Art
